Van Depreminde Hayatını Kaybedenler Anıldı

GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ: - Baba ve kızdan detay görüntü, -Baba ve kız ile röportaj, -Babanın mezarlığa gidişi, -İki çocuğunu kaybeden Fikret Çoktar ile röportaj, -Mezarlıktan ve kabirleri başında dua edilmesinden detaylar, Van depreminin 4. yılı- Van'da 23 Ekim 2011'de meydana gelen depremde hayatını kaybedenler, depremin 4. yılında mezarları başında anıldı- Depremde eşi ve üç çocuğunu kaybeden Murat Yürük: - "O gün ben ve Esmanur dışarıdaydık. Deprem olduktan sonra eşim ve çocuklarım enkaz altında kaldı. Onları kaybettik. Şimdi Esmanur ile hayata tutunuyorum" SITKI YILDIZ - Van'da 23 Ekim 2011'de meydana gelen depremde hayatını kaybedenler, depremin 4. yılında mezarları başında anıldı.Van merkez ve Erciş ilçesi ile köylerde 644 kişinin hayatını kaybetmesine neden olan 7,2 büyüklüğündeki depremin üzerinden 4 yıl geçmesine rağmen, enkaz altında yaşamını yitirenlerin acısı ilk günkü gibi yüreklerde duruyor.Devletin sunduğu imkanlarla yeni yapılan konutlara taşınan ve geride kalan yakınlarıyla acılarını hafifletmeye çalışan vatandaşlar, kaybettikleri yakınlarını, depremin 4. yılında mezarları başında andı.Mezarlığa gelen vatandaşlar, anne, baba, eş ve çocukları için mezarları başında dualar okuyup gözyaşı döktü.Depremde 12'si çocuk 15 kişinin yaşamını yitirdiği Tuşba ilçesine bağlı Dağönü Mahallesi'nde, yıkılan evinin enkazında kalan eşi ve 3 çocuğunu kaybeden, 5 yaşındaki kızı Esmanur ile hayata tutunan Murat Yürük, AA muhabirine, deprem günü yaşadığı çaresizliği anlattı.Eşi ve üç çocuğunu mezarları başında da yalnız bırakmadığını ve günaşırı ziyaretlerine geldiğini anlatan Yürük, şunları ifade etti: "Büyük acılar yaşadık. Ama hayat devam ediyor. Allah bir daha kimseye böyle acı yaşatmasın. O gün ben kızımla dışarıdaydım. Deprem olduktan sonra enkazları kaldırmaya çalıştım. Bir süre sonra kendimi kaybetmiştim. Eşim ve çocuklarımı enkaz altından çıkaramadık ve onların yaşamına dair umudumu kesmiştim. Eşim ve çocuklarımı kaybettim. Kızım depremde dışarıda oyun oynuyordu. Ben de bahçede çalışıyordum. Şans eseri kurtulduk. Şimdi Esma ile yaşıyoruz. Allah bizi beterinden korusun. O günden sonra Esma için varım."Annesi ve kardeşlerini kaybetmenin üzüntüsüyle gözyaşı döken Esmanur ise "Okula gidiyorum ve anaokulu öğretmeni olmayı istiyorum. Çocukları çok seviyorum. Depremden sonra evimiz yapıldı. Çok güzel oldu" diye konuştu.- Acılar ilk günkü gibi taze Aynı mahallede ikamet eden Fikret Çortar da 1 ve 3 yaşlarında iki çocuğunun depremde enkaz altında kaldığını, o gün enkazı tırnaklarıyla kazımaya çalıştığını anımsattı.Çabasına rağmen çocuklarını kurtaramadığını kaydeden Çoktar, şöyle konuştu: "Depremin ne olduğunu bilmiyorduk. Ama o acıyı da gördük. Deprem günü yeni yaptığım evin eksiklerini gideriyordum. Ama deprem vurdu ve her şeyi bitirdi. Çocuklarım enkaz altında kaldı. Ellerimle enkazı kaldırmaya çalıştım. Ama takdiri ilahi, çocuklarımı kurtaramadım. O andan beri artık her şey boş gibi. Çocuklarım için yeni ev yapmıştım. Çocuklarım için sevinçliydim. Ama maalesef deprem o sevinci aldı götürdü. Halen de o boşluk var içimde."